Bruceloza se među životinjama prenosi direktno (kontakt sa posteljicama, pobačenim plodovima, plodnim vodama, vaginalnim i materičnim iscjetkom) i indirektno (ako se na paši miješaju zaražena i zdrava stada ili kontaktom sa okolinom u kojoj se nalaze bakterije kao što je đubre, pašnjak, voda itd). Većina zaraženih mužjaka tijekom čitavog života izlučuje brucele putem sjemena. Prisustvo uzročnika u vimena ili okolnim limfnih čvorovima rezultira stalnim ili povremenim izlučivanjem brucela mlijekom, a predstavlja ozbiljan izvor zaraze za mlade životinje koje se mogu zaraziti i preko materice. Kod zaražene janjadi i jaradi brucele se nastane u limfnim čvorovima crijeva i tako se mogu izlučivati u vanjsku sredinu balegom. Bolest kod zaražene mladunčadi javi se tek kada dostignu spolnu zrelost. Ovčarski psi mogu također širiti brucelozu preživara, ali i sami oboljeti. U uvjetima veće vlažnosti, nižih temperatura bez sunca, brucele mogu preživjeti nekoliko mjeseci u vodi, pobačenom materijalu, đubretu, vuni, sjenu, opremi i odjeći. Brucele su u organskom materijalu (prašina, zemlja) otporne i na sušenje. Najčešći izvori bolesti za ljude su kontakti sa pobačenim materijalom zaraženih životinja preko sluznica, konjunktiva i ozlijeđene kože kao i ishranom nedovoljno kuhanih mliječnih i mesnih proizvoda. Laboratorijski radnici, mesari i ljudi zaposleni u preradi vune obično se zaraze udisanjem uzročnika prisutnog u tkivima ili vuni. Zabilježene su i infekcije veterinara tijekom nezgoda nastalih uzorkovanja krvi ili radu sa živim brucela vakcinama (ubod iglom). Prijenos bruceloze sa čovjeka na čovjeka je veoma rijedak, a bolest se može prenijeti seksualnim putem, transplantacijom koštane srži, transfuzijom krvi i sa majke na dojenče.